photo Schip.gif
 photo Bird1wBMP.gif
 photo Bird1wfBMP.gif
Ga naar de inhoud

Hoofdmenu:

Overige

Scene uit de film ''The Comedians' met Liz Taylor en Richard Burton in 1967 opgenomen op de Gabonkust.

De nadagen van de V.N.S  door: H. van der Vliet

   

Zomaar een dag op het kantoor van de H.W.A.L. in het Afrikahuis op het Spui in Amsterdam. Het eerste halfuur is routine, de 's nachts binnengekomen telegrammen met de scheepsbewegingen worden gelezen en de posities vergeleken met het vaarschema. Daarna komt het telefoonverkeer op gang; agentschappen vanuit de hele Bordeaux/Hamburg range die bellen omdat zij een groter 'allotment' willen hebben of toestemming voor een speciale 'commodity'. De rederij wil nu eenmaal niet dat de beschikbare scheepsruimte alleen met minder goed betalende lading zoals cement wordt gevuld. Graag wil men alle opties openhouden om een zo breed mogelijk ladingpakket te verwerven. Vandaar dat regelmatige contact met agenten en de ladinginspectie.

Maar dan komt er een ongebruikelijke vraag vanuit Hollywood : Of wij op een bepaalde datum een H.W.A.L.-schip op de rede van Cotonou kunnen garanderen om te dienen als filmdecor. Het blijkt dat men een roman van Graham Greene wil verfilmen; het is een verhaal dat zich afspeelt op Haïti en dat het regime van Papa Doc aan de kaak stelt. In het boek is sprake van een K.N.S.M.-schip liggend in de haven van Port-au-Prince maar daar kon men nu eenmaal om begrijpelijke redenen niet terecht. Graham Greene zou gesuggereerd hebben om uit te wijken naar het West-Afrikaanse land Dahomey dat een vergelijkbare ambiance zou hebben. Men dacht vijf draaidagen nodig te hebben voor de bedoelde scène maar voor alle zekerheid wilde men toch ook een optie voor nog eens vijf dagen.

In de film zouden de hoofdrollen worden vervuld door Elizabeth Taylor en Richard Burton. Men veronderstelde terecht dat deze namen ons bekend zouden zijn en daarmee enig gewicht in de schaal. Dit verzoek veroorzaakte inderdaad enige opwinding en het kostte wat moeite de directie ervan te overtuigen dat het geen grap was. Op zo'n moment moet wel even bekeken worden of het totale vaarplan genoeg mogelijkheden biedt om een schip in positie te hebben zonder de dienstregeling te ontwrichten. En wat vraag je als vergoeding; ik meen mij te herinneren dat de directie uitkwam op tweemaal de dagkosten. De Amerikanen deden er niet moeilijk over maar wilden wel weten of het overwerk van de bemanning daarbij inbegrepen was. Nee dus. Of de H.W.A.L. geen lumpsum kon noemen.

Al onze voorwaarden werden geaccepteerd, ook het verzoek om vrijkaartjes voor het voltallige personeel om te zijner tijd de première in Amsterdam bij te wonen. Wij kwamen onze afspraak na en op de afgesproken dag verscheen de Gabonkust op de rede van Cotonou; het werd een leuke schnabbel want het laad- en losbedrijf ging gewoon door. Iedereen aan boord was bereid gevonden om de mooie Elizabeth als figurant terzijde te staan maar weinigen waren uitverkoren.

Ruim een jaar later ontvingen wij een brief waarin werd aangekondigd dat de film, waarvan de titel net als het boek 'The Comedians' was, in première zou gaan in het Apollotheater in Amsterdam en dat er vrijkaarten klaar zouden liggen bij de kassa. De film had een werkelijk prachtig openingsshot van de Gabonkust zoals het zich presenteerde in het vroege ochtendlicht op de rede van Cotonou. Wij leunden allemaal achterover in onze stoelen, dit overtrof onze verwachtingen. 'Wauw' hoorde ik achter mij iemand mompelen. Wat daarna volgde was minder opwindend. Een enkele scène binnenboord opgenomen in de hut van de Hofmeester. Je hoorde wat Nederlandse stemmen en toen verscheen Elizabeth Taylor in beeld, die het schip via de statietrap verliet. Op de achtergrond zag je nog net hoe een hijs met stukgoed op de kade werd af gevierd. Alles bij elkaar goed voor enkele minuten film. Een enkel personeelslid, dat een weinig te laat was, had dat 'moment suprème' gemist en is de volgende dag opnieuw gaan kijken. Maar hij moest toen wel voor het entreekaartje betalen, die Amerikanen zijn wel goed maar niet gek.

Belevenissen van een koksmaat op zee
Terug naar de inhoud | Terug naar het hoofdmenu